Voel je je machteloos als het gaat om het oplossen van eenzaamheid? Heb je het idee dat je iemand echt niet kunt helpen, al doe je nog zo je best? Dat klopt.
Eenzaamheid is een hersenprobleem en waarschijnlijk ben je er niet in opgeleid om mensen met hersenproblemen te helpen. Logisch dat het zo moeizaam gaat. Of beter gezegd, helemaal niet.
Wat is er aan de hand?
Eenzaamheid is op zich normaal. We hebben allemaal wel eens een periode waarin we ons eenzaam voelen. Het is altijd een teken dat er iets niet snor zit met jouw verbinding met anderen. Vaak weet je best hoe het komt, vaak ook niet. Maar hoe dan ook: eenzaamheid wijst je er op dat je er iets aan moet doen om jouw verbinding met anderen on orde te maken.
Lukt dat niet, dan ligt chronische eenzaamheid op de loer. En die verandert jou als mens.
Chronische eenzaamheid (eenzaamheid die langer duurt dan pakweg een jaar), verandert je hersenen zodanig dat je er zelf niet goed meer uit kunt komen. Je hebt hulp nodig.
Probeer jij iemand te helpen die zich al langer eenzaam voelt, dan zul je moeten beginnen met de hersenen van die persoon. Ben je daar niet in opgeleid, probeer het dan niet, alsjeblieft.
Alleen als iemand zelf echt niets kan, niet wil, of als de omstandigheden zo zijn dat er verder niets te doen valt, is het wijs iemand te steunen door er eenvoudigweg te zijn. Dan is de presentiemethode bijvoorbeeld een prachtige manier om toch in contact te komen of te blijven. Of dat je er gewoon bent, als mens. Daar kan niets tegenop.
Dat dat geen oplossing is van eenzaamheid, moet je voor lief nemen. We kunnen helaas niet alle ellende van de wereld oplossen.
Gelukkig is het merendeel van de mensen, ongeacht hun leeftijd, heel goed in staat met de juiste hulp weer gelukkig te worden en de eenzaamheid achter zich te laten. Onze hersenen kunnen heel veel. Met een beetje hulp van iemand die is opgeleid om deze hersenproblemen aan te pakken…
Eenzaamheid - Jeannette Rijks 